Pers en recensies

Wereldberoemd pianotrio wil ‘thuisstad’ Almere inspireren tijdens dertigjarig bestaan

1Almere, 12 juli 2021

Artikel in Almere vandaag


Recensie van Muriel Goud:

“Thomas speelt sprankelend, lieflijk en ontroerend, een klaterende waterval van louter speelsheid. Een innerlijk landschap ontvouwt zich, de zachtheid en bewogenheid van een binnenwereld, die onzichtbaar is maar des te meer voelbaar. Zijn spel doet denken aan dat van Chopin, met zijn poëtische spel doet hij recht aan tal van (moeilijk te spelen) componisten waaronder ook Bach.

Vera’s spel is passioneel, onstuimig, warmbloedig en opzwepend, dan weer stil en bewogen, met een bijna mythische diepte.

Xiaojia haar spel is sereen en ingetogen, met een gedragenheid, spanning die de toehoorder van het begin tot het einde vasthoudt, zich in de luisteraar nestelt als een niet aflatende aandachtsboog.

Jullie versterken elkaar en vullen elkaar aan tot iets wat uitstijgt en meeromvattend is dan zich laat uitdrukken of beschrijven, enkel te beleven is. De keuze van componisten en hun muziek is met recht een muzikale reis door het (ziele)leven, wat door mij als luisteraar heen stroomt en omspoelt als een warme vloed van klankkleur. Jullie bezield samenspel is een samen op reis gaan en weer in jezelf warm thuiskomen – Hartveroverend!”

Concertbezoek, 26 november 2017

 

Pers over het Erasmus Trio:

“Naadloze nuancering, melodieovernames en vooral ook wisseling in intensiteit passen natuurlijk.
Thomas Herrmann is veelzijdig, nu eens is zijn begeleiding structurerend en sturend, maar net zo vaak speelt hij dienend en kleurend. Xiaojia Xu heeft een warm en indringend geluid met prachtig getimed vibrato en zet vaak de toon. Vera Laporeva toont fraai melodiegevoel en is aanstekelijk in haar vaak stevige overtuiging.
Erasmus vormde met dit pleidooi voor muzikaliteit en vakmanschap een waardig besluit van de concertreeks dit seizoen.”
“De Noordoostpolder”

“Het Erasmus Trio verspreidde de muziek als een schat.
Bij de zeer ronde, vast geaarde toon van de strijkers, slot zich een buitengewoon lichte, maar toch geprononceerde pianotoon aan. De essentie van het pianotrio was zo melodieus, zo vlot beschreven, de musiceerwijze zo inspirerend, zo bezield, zo geobsedeerd door details, zo verkwistend met de melodie dat de uitvoering een onstuimig gebeurtenis werd, balancerend op de grens van het bevattelijke, leidend naar de vreugdevolle slotdeel toe.
Het enthousiaste publiek had daar lang niet genoeg van. Dus gaf het Erasmus Trio nog een tweede toegift.”
“Neue Westfälische”

“Erasmus Trio speelt verbluffend nauwgezet.

Dramatiek was de gemeenschappelijke noemer van de muziek, gelijkgestemdheid die van de drie jonge musici en dan niet alleen wat de zuiverheid der instrumenten betreft.
Muzikale bergen en dalen wisselden elkaar vloeiend af door het sterk gebonden spel en de perfecte, unisono neergezette frasering. Of het nu allerintiemste zinnen betrof of explosieve crescendi.”
“Noordhollands Dagblad”

“Strakke drie-eenheid.

Het Erasmus Trio vormt een strakke drie-eenheid die elkaar prachtig aanvult. Het trio werkt vanuit een heldere basis en toont een indrukwekkend gevoel voor melodie en nuance.
Romantiek pur sang in het zondagmiddagconcert in de museumkerk op Schokland.(…) Pièce de resistance was het Trio nr 1 van Camille Saint-Saëns. Het opende spannend vol beweging in fors en zeer gelijk samenspel. Het andante was bij vlagen bijna mysterieus en kende mooie verstilling en opnieuw bijzonder mooi melodiegevoel in de cello. Het ensemble leek het scherzo bijna gretig aan te vallen en speelde dit snelle deel swingend en los. Het laatste deel was opnieuw toppunt van zorgvuldigheid. Vanuit bijna staccato en fraai losse loopjes van de piano werkten de beide strijkers fors en stevig door, vol kleine interrupties en erupties.
De opmaat voor twee leuke toegiften omdat het publiek er geen genoeg van kon krijgen.”
“De Noordoostpolder”

“Langdurig applaus voor Erasmus Trio.

…het Erasmus Trio is van internationale klasse en heeft dat laten horen ook. Buiten het kamermuziekfestival van Isabelle van Keulen zijn concerten van dit niveau zeldzaam in Delft.
(…) Met briljant triospel, veel fraaie solistische passages, wisselende stemmingen en een zinderend-dynamische finale deed het trio zijn reputatie gestand en dwong het langdurig applaus af. Dat werd gehonoreerd met Fritz Kreislers “Liebesleid”. Zo was iedereen gelukkig…”
“Delftsche Courant”

“Inspirerende concertervaring met het “Erasmus Trio”.

Met de internationaal geprezen “Erasmus Trio” werd het openingsevenement van de concertreeks “Uur van de Muziek” ongetwijfeld een triomf voor de muzikaal-artistieke credo.
Drie jonge musici, elk solist bij uitstek, lieten hun interpretatiekunst, vooral in ensemble muziek, tot een manifestatie van de vreugde van het muziek maken, jonge panache en absolute technische precisie zien.(…) Het muzikale gebeuren op het podium dwong nog meer emoties af van het gefascineerde concertpubliek, die uiteindelijk in de begeesterde applaus tot uitdrukking kwamen. Met een speelse Pizzicato toegift namen drie geweldige kunstenaars afscheid.”
“Ascherslebener Zeitung”

“Het Erasmus Trio had in diverse Europese landen al veel succes en heeft verschillende prestigieuze prijzen gewonnen.
Ook het Zevenbergse publiek was zeer enthousiast. Na het prachtige Zigeunertrio van Haydn speelde het Erasmus Trio op voortreffelijke wijze het technisch lastige Trio Elègiaque van Rachmaninoff. Na de pauze werd het Gassenhauer trio van Ludwig van Beethoven ten gehore gebracht, dat besloten werd met een staande ovatie van het publiek.
Ook de toegift van het Erasmus Trio bestond uit enkele juweeltjes: onder meer de tweede prelude van Gershwin in combinatie met het schitterende vioolspel brachten het publiek in vervoering. “Een geweldig concert”, was na afloop het veel gehoorde commentaar.”
“Moerdijkse Bode”

“Een waar genot.

Fascinerend spel van het Erasmus Trio in Kasteel Bökerhof. Het temperamentvolle maar toch vloeiende pianospel, de prachtige sopraan klanken van de viool, die geweldig met tenor respectievelijk baas harmonieerde, begeesterde en imponeerde de toehoorders in gelijke maten.”
“Neue Westfälische”